Een paar jaar geleden was er zo'n mooi moment met een dame die vroeger een goede danseres is geweest. "Mimi woont al lang op Boswijk. Vanaf dat ik me kan herinneren kom ik al bij haar", vertelt Anja. "Eerst alleen om haar te helpen met eten en na het eten een stukje te wandelen. We liepen toen hand in hand over de gang. Haar houding was nog kaarsrecht, ze droeg schoenen met een hakje en was een beetje opgemaakt. Er liep dan echt wel iemand naast me! Communiceren ging toen beter dan nu. We hebben samen vele rondjes naast mijn stoel gewandeld. Zo'n bijzonder momentje samen, daar kon ik altijd enorm van genieten."
Inmiddels zit Mimi in een rolstoel. "Naarmate ik langer met Mimi omging leerde ik haar steeds beter kennen", blikt Anja terug. "Ik bekeek foto’s en hoorde dat ze vroeger gedanst had. Zelf zit ik op rolstoeldansen. Daarom organiseerde ik een demonstratie rolstoeldansen op mijn werk. Gewoon op eigen initiatief. Ik kreeg als reactie dat ik niet moest denken dat de bewoners zouden meedansen. Maar toen ik alles had klaar gezet en de muziek aanging, gingen al die oudjes helemaal los. Ik zag hoe Mimi genoot en dat er echt een ongelofelijke glimlach op haar gezicht verscheen. Ze zag er die middag echt stralend uit, echt een danseres. Als ze de dansleraar in het oog kreeg, zocht ze contact met hem. Na de eerste keer wist ze de pasjes nog ze liet het weten als we het de tweede keer goed deden.”
“Mimi genoot zo van die middag, dat ik besloot om haar familie een mail te sturen met het verhaal van de middag”, zegt Anja. “Ik nodigde daarin haar man uit om met Mimi een keer naar mijn dansles Best te komen. Op een middag, zonder dat ik het wist, stond ze daar ineens bij mijn dansles, samen met haar man", glimlacht Anja. "Dat raakte me enorm. Ik kreeg tranen van vreugde in mijn ogen. Het werd een bijzondere middag. Helaas is er geen vervolg op gekomen. Haar man genoot ook, al zag je wel dat het hem aangreep. Logisch, als je vroeger altijd samen hebt gedanst en het ineens na vele jaren weer een keer van dichtbij beleeft."
Anja besluit: "Vorig jaar heb ik een filmpje opgenomen voor het DELA Goededoelenfonds. Met hulp van dat fonds hebben we opnieuw een dansmiddag georganiseerd. Het werd een beetje een emotionele middag, want Mimi liet op een hele lieve, zachtaardige manier weten dat ze graag met de dansleraar wilde dansen. Ze trippelde naar hem toe, zette een mooie lach op en stak uit zichzelf een hand uit. Dan kun je geen nee zeggen! Ze maakten samen een prachtige dans."
